ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ

ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ೨ದಿನಗಳ ರಜೆ ಎಂದು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ....

ಮನೆ ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ...ಕತ್ತಲೆ ಆವರಿಸುತಿದ್ದ ಸಂಜೆ ಸಮಯ...ಧೀರ್ಘ ಪಯಣದಿಂದ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದರಿಂದ .....ಮನೆ ತಲುಪಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಿದೆ....

    ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ....

ಏಳೋ ಮೇಲೆ ... ಕಾಫಿ ಇಟ್ಟೀದಿನ್ ನೋಡು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ  ತಗೋ...
   ಕಣ್ಣುಜ್ಜುತ್ತ...ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು....
ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ವೆಂಕಟೇಶನ ಫೋಟೋ ನೋಡಿ ಕೈ ಮುಗಿದು....
ಸೋಫಾ ಮೇಲೆ ಧುಪ್ ಎಂದು ಕುಳಿತೆ....
ಕಾಫಿ ಕಪ್ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು....ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಅಪ್ಪ ಓದಿ ಸುಕ್ಕು ಸುಕ್ಕಾಗಿ ಮಡಚಿಟ್ಟ ಅಂದಿನ ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡೆ...

ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ಓದುತಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನ ಸೆಳೆದದ್ದು...ಪುಟ್ಟ ಕಾಲಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ.....ಲೇಖನ
ಅದನ್ನು ಓದೋಣವೆಂದು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಾಗ ಅಮ್ಮನೂ ಕಾಫಿ ಕಪ್ ನೊಂದಿಗೆ ಹಾಲ್ ನಲ್ಲೇ ಬಂದು ಕುಳಿತರು
  ಪಟಕ್ಕನೇ ಟಿ.ವಿ ರಿಮೋಟ್ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದವರು ಸುಮ್ಮನೇ ಕುಳಿತಿದ್ದರು...ಕಾರಣ ಕರೆಂಟ್ ಇರಲಿಲ್ಲ...

ನಾನು ಗುನ ಗುನ ಎಂದು ಲೇಖನ ಓದುತಿದ್ದಾಗ
ಅದೇನ್ ಜೋರಾಗ್ ಓದು ನಾನು ಕೇಳ್ಸ್ಕೋತಿನಿ...ಎಂದಾಗ ಜೋರಾಗಿ ಓದಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ...

ಲೇಖನ:-
"ಆರ್ಮಿ ಜನರಲ್ ಆಗಿ ಜಮ್ಮುವಿನಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ
ಕರ್ನಾಟಕದ ಹಾಸನದ ಮಂಜುನಾಥ್ ನೆನ್ನೇ ರೇಡಿಯೋ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಮಾತುಗಳಿವು
ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಗಡಿ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ ಘರ್ಷಣೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೋ ಹೇಳೋದು ಕಷ್ಟ ...
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಇದ್ದ ಜನರು...ಮದ್ಯಾಹ್ನದೊತ್ತಿಗಾಗಲೆ ಕಲ್ಲು ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ....
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡ.....ಈ ನಮಗೆ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಕಾರ್ಡ್ ಲೆಸ್ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ....ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ತುಕಡಿಗಳನ್ನ ಸಂಪರ್ಕ ಮಾಡಬಹುದೇ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಸಮಾಚಾರ ವಿಚಾರಿಸುವ ಫೋನ್ ಅಲ್ಲ....

ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ ಆರ್ಮಿ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಿತ್ತು....ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೇನ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ...ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಸಮೀಪವೇ ಇದ್ದ ATM ಗೆ ಹೋಗಿ ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರು ರುಪಾಯಿಯಂತೆ ಹಣ ಡ್ರಾ ಮಾಡುತಿದ್ದೆ....ಅದನ್ನ ಗಮನಿಸಿದ ನನ್ನ ಜೂನಿಯರ್ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ರಾಮ್...ಸರ್ ನೀವ್ಯಾಕ್ ದಿನಾ ನೂರು ರುಪಾಯಿ ತಗೋತಿರಾ ಬದ್ಲಾಗಿ....ಒಂದೇ ಸಲ ತಿಂಗಳಿಗಾಗೋ ಅಷ್ಟು ಡ್ರಾ ಮಾಡ್ಬೋದಲ್ವ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದರು....ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೆಂದೆ...ಕಾರಣವಿದೆ ಮೈ ಡಿಯರ್....ರಾಮ್...ಪ್ರತಿ ದಿನ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡೋದು ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಅಂತ ನಿಂಗೇ ಗೊತ್ತಿರೋ ವಿಷ್ಯ...ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಹಣ ಡ್ರಾ ಮಾಡಿದ್ರೆ....ಅಮ್ಮನ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಮೆಸೆಜ್ ಹೋಗತ್ತೆ .....ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನಾನು ಕೊಡೋ ಸಂದೇಶ ಅದು ನನಗೇನು ಆಗಿಲ್ಲ....ನಾನು ಜೀವಂತವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದರ ಸೂಚಕ ಆ ಮೆಸೇಜ್ ....ಎಂದೆ....

   ಸರ್....ur great sir...ಒಳ್ಳೆ ಉಪಾಯ ಮಾಡಿದಿರಾ ....ಎಂದವನೆ...ಒಂದು ಸಲ್ಯೂಟ್ ಕೊಟ್ಟು .... ಬರ್ತೀನಿ ಸರ್ ಎಂದು ಹೊರಟ...."

 ಹೀಗೆ ಲೇಖನ ಓದಿದ ಮೇಲೆ....

ಅಮ್ಮ...ಚನ್ನಾಗಿದೆ ಅಲ್ವ ಅವ್ನ ಮಾಡಿರೋ ಐಡಿಯಾ ಎಂದರು ....
ಹುಂ ಎಂದೆ...
ಅಮ್ಮ....ನಾನು ದೂರದ ಮೈಸೂರಲ್ಲಿ ಇರೋದು ...ನನ್ನ ಕಾಲೇಜಿನ ಓದು ಬರಹದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ಕಾಲ್ ಮಾಡಲು ಕಷ್ಟವೇ...ಹಾಗೇ 2 ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಬೈಸ್ಕೋತಿರ್ತಿನಲ್ವ...

ಅದ್ಕೆ ನಾನು ಹೀಗೆ....ದಿನಾ ನೂರು ರುಪಾಯಿ  ATM ನಲ್ಲಿ ....ಡ್ರಾ ಮಾಡ್ತಿನಿ....ನಿಂಗ್ ಡ್ರಾ ಮಾಡಿರೋ ಮೆಸೇಜ್ ಬಂದ್ರೆ ನಾನ್ ಚನಾಗಿದಿನಿ ಅಂತಾ....ಅಂದ್ಕೋ
ಎಂದು..ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕುಬಿಟ್ಟೆ..

ಹೊ.... ಹೊ ....ನೀನ್ ಯಾವ್ ದೇಶ ಕಾಯ್ತಿದಿಯಪ್ಪಾ...
ಬೇಡ ನೂರು ರುಪಾಯಿ ಕರೆನ್ಸಿ ನನ್ ಮೊಬೈಲ್‌ ಗೆ ಹಾಕ್ಸು....ನಾನೇ ದಿನ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ....

  ಯಪ್ಪಾ...ನೀನು ‍ಆ ಆರ್ಮಿ ಅವ್ನ್ ಗಿಂತ ಬ್ರಿಲಿಯಂಟು ಬಿಡಮ್ಮಾ...ಎಂದು ..... ಜೋರಾಗಿ ಇಬ್ಬರು ನಕ್ಕೆವು...

                                     ರಚನೆ
                        ಶ್ಯಾಮ್ ಪ್ರಸಾದ್ ಭಟ್